Categories
konsument kupujący nowelizacja prawa konsumenta prawo cywilne rękojmia sprzedaż wada fizyczna wada prawna

Zmiana ustawy o Prawach konsumenta

W dniu 1 stycznia 2023 r. wejdą w życie przepisy ustawy o zmianie ustawy o prawach konsumenta, ustawy – Kodeks Cywilny oraz ustawy – Prawo prywatne międzynarodowe z dnia 4.11.2022.

Ujmując rzecz prościej – od 1 stycznia 2023 r. wejdzie w życie zmiana przepisów dotyczących praw konsumentów. Nowelizacja ustaw to wynik implementacji dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady.

Ustawa o prawach konsumenta to akt prawny, który określa prawa przysługujące konsumentowi, a w tym w szczególności obowiązki przedsiębiorcy zawierającego umowę z konsumentem, zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa zasady i tryb wykonania przysługującego konsumentowi prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa czy zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość dotyczącej usług finansowych. Ustawa ta zawiera przepisy szczególne – ściśle dotyczące uprawnień konsumenta – w stosunku do Kodeksu cywilnego, gdzie uregulowane są zasady ogólne dotyczące sprzedaży, rękojmi, gwarancji.

Kim jest konsument? To osoba, która dokonuje z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Czyli prościej – każda osoba fizyczna, która – na potrzeby niniejszego wpisu ograniczmy się do umowy sprzedaży – kupuje jakąś rzecz dla siebie, dla zaspokojenia potrzeb własnych/rodziny i nie kupuje jej w związku ze swoją działalnością gospodarczą, jeśli takową prowadzi. (Gdyby bowiem kupował coś dla swojej działalności to wówczas transakcja odbywałaby się na linii przedsiębiorca – przedsiębiorca).

Od Nowego Roku ustawa ta ma kompleksowo regulować wszystkie zagadnienia związane z uprawnieniami konsumenta jako strony umowy zobowiązującej do przeniesienia własności towaru na konsumenta i nie będziemy już w tym zakresie sięgać do Kodeksu Cywilnego, o czym poniżej.

Treści z zakresu ochrony prawnej konsumenta zostały w znaczny sposób rozbudowane i uszczegółowione.

Poniżej przedstawiam najważniejsze zmiany:

  • Rozszerzenie katalogu definicji ustawowych, zmiana nazewnictwa – rozszerzenie o takie pojęcia jak np. towar (rzecz ruchoma, ale też woda, gaz, energia elektryczna, w przypadku, gdy są oferowane do sprzedaży w określonej objętości lub ilości) i zmiana nazewnictwa w ustawie z pojęcia „rzecz” na pojęcie „towar”; usługa cyfrowa (usługa pozwalającą na wytwarzanie, przetwarzanie, przechowywanie lub dostęp do danych w postaci cyfrowej, wspólne korzystanie z danych); towar z elementami cyfrowymi, środowisko cyfrowe, integracja, kompatybilność, funkcjonalność, interoperacyjność
  • Skrócenie terminu rozpatrywania reklamacji przez przedsiębiorcę – dotychczas 30 dni – od 1.01.2023 – 14 dni
  • Sprecyzowanie nazewnictwa tytułu rozdziału 4 ustawy
  • Dodanie nowych przepisów związanych z uprawnieniami konsumenta – w razie braku zgodności towaru z umową. Tutaj zatrzymamy się troszkę dłużej.

W tym zakresie ustawa wyłącza stosowanie przepisów kodeksu cywilnego – przepisów księgi trzeciej tytułu XI działu II ustawy – czyli przepisów uregulowanych w kodeksie cywilnym w zakresie rękojmi za wady. Oznacza to, że jeśli jako konsument nabędziemy rzecz (towar) z wadą – stosujemy w tym zakresie  od 1.01.2023 wyłącznie przepisy ustawy o prawach konsumenta.

Ustawa definiuje sytuację, kiedy towar jest zgodny z umową. I tak, towar jest zgodny z umową, jeżeli zgodne z umową pozostają w szczególności jego:

1) opis, rodzaj, ilość, jakość, kompletność i funkcjonalność, a w odniesieniu do towarów z elementami cyfrowymi – również kompatybilność, interoperacyjność i dostępność aktualizacji;

2) przydatność do szczególnego celu, do którego jest potrzebny konsumentowi (żeby ta przesłanka była spełniona, konsument musi o tym powiadomić przedsiębiorcę najpóźniej w chwili zawarcia umowy, czyli np. w momencie zakupu, a przedsiębiorca musi to zaakceptować).

 

Ponadto towar, aby został uznany za zgodny z umową, musi:

1) nadawać się do celów, do których zazwyczaj używa się towaru tego rodzaju (z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa, norm technicznych lub dobrych praktyk),

2) występować w takiej ilości i mieć takie cechy, w tym trwałość i bezpieczeństwo, a w odniesieniu do towarów z elementami cyfrowymi – również funkcjonalność i kompatybilność, jakie są typowe dla towaru tego rodzaju i których konsument może rozsądnie oczekiwać, (ze względu na charakter towaru, czy też publiczne zapewnienie przedsiębiorcy, jak również zapewnienia w reklamie, na etykiecie, chyba że przedsiębiorca zwolni się od odpowiedzialności[1],

3) być dostarczany z opakowaniem, akcesoriami i instrukcjami, których dostarczenia konsument może rozsądnie oczekiwać;

4) być takiej samej jakości jak próbka lub wzór, które przedsiębiorca udostępnił konsumentowi przed zawarciem umowy, i odpowiadać opisowi takiej próbki lub takiego wzoru.

 

Jakie będą zatem przesłanki i zakres odpowiedzialności przedsiębiorcy w sytuacji, gdy towar nie będzie zgodny z umową?

  1. a) przedsiębiorca odpowiada za brak zgodności towaru z umową istniejący w chwili jego dostarczenia,
  2. b) brak zgodności towaru z umową musi być ujawniony w ciągu 2 lat od dostarczenia towaru, chyba, że termin przydatności towaru do użycia, oznaczony przez przedsiębiorcę, jest dłuższy
  3. c) co do zasady domniemywa się, że brak zgodności towaru z umową, który ujawnił się przed upływem dwóch lat od chwili dostarczenia towaru, istniał w chwili jego dostarczenia[2],
  4. d) w odniesieniu do towarów z elementami cyfrowymi, przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za brak zgodności z umową treści cyfrowej lub usługi cyfrowej dostarczanych w sposób ciągły, który wystąpił lub ujawnił się w czasie, w którym zgodnie z umową miały być dostarczane. Czas ten nie może być krótszy niż dwa lata od chwili dostarczenia towaru z elementami cyfrowymi. Domniemywa się, że brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową wystąpił w tym czasie, jeżeli w tym czasie się ujawnił.

 

Jeżeli towar jest niezgodny z umową – w pierwszej kolejności konsument może żądać naprawy lub wymiany

– w rozsądnym czasie,

– bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta,

– Koszty naprawy lub wymiany, w tym w szczególności koszty opłat pocztowych, przewozu, robocizny i materiałów, ponosi przedsiębiorca

konsument udostępnia przedsiębiorcy towar podlegający naprawie lub wymianie.

– przedsiębiorca na swój koszt: odbiera od konsumenta towar, demontuje i montuje go ponownie (jeśli był montowany przed ujawnieniem wady)

 

 

Jeżeli:

a) przedsiębiorca odmówi wymiany lub naprawy, b) nie doprowadził towaru do jego zgodności z umową, c) brak zgodności istnieje nadal, mimo wysiłków przedsiębiorcy, d) brak zgodności jest na tyle istotny, że uzasadnia pominięcie procedury wymiany lub naprawy, e) z oświadczenia przedsiębiorcy lub okoliczności wyraźnie wynika, że nie doprowadzi on towaru do zgodności z umową w rozsądnym czasie lub bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta

wówczas konsument może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy.

– odstąpienie od umowy – tylko, gdy wada jest istotna,

domniemywa się, że wada jest istotna,

– wypłata środków z tytułu zwrotu ceny lub jej części na skutek oświadczenia o obniżeniu ceny lub odstąpienia od umowy – niezwłocznie, nie później niż 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia, przy użyciu takiego samego sposobu zapłaty, chyba, że konsument wyraźnie zgodził się na inny sposób zwrotu.

 

 

  • Wracając do katalogu zmian – dodanie nowych przepisów w zakresie umowy o dostarczanie treści cyfrowej lub usługi cyfrowej.

Treść cyfrowa – dane wytwarzane i dostarczane w postaci cyfrowej;

Usługa cyfrowa – usługa pozwalająca konsumentowi na wytwarzanie, przetwarzanie, przechowywanie lub dostęp do danych w postaci cyfrowej, wspólne korzystanie z danych w postaci cyfrowej, które zostały przesłane lub wytworzone przez konsumenta lub innych użytkowników tej usługi, inne formy interakcji za pomocą danych w postaci cyfrowej, a także towar, który służy wyłącznie jako nośnik treści cyfrowej.

 

– Przedsiębiorca dostarcza konsumentowi treść cyfrową lub usługę cyfrową niezwłocznie po zawarciu umowy, chyba że strony postanowiły inaczej,

– Jeżeli przedsiębiorca nie dostarczył treści cyfrowej lub usługi cyfrowej, konsument wzywa go do ich dostarczenia. Jeżeli przedsiębiorca nie dostarczy treści cyfrowej lub usługi cyfrowej niezwłocznie lub w dodatkowym, wyraźnie uzgodnionym przez strony terminie, konsument może odstąpić od umowy.

 

– Konsument może odstąpić od umowy bez wzywania do dostarczenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej, jeżeli:

– z oświadczenia przedsiębiorcy lub okoliczności wyraźnie wynika, że nie dostarczy treści cyfrowej lub usługi cyfrowej lub

– konsument i przedsiębiorca uzgodnili lub z okoliczności zawarcia umowy wyraźnie wynika, że określony termin dostarczenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej miał istotne znaczenie dla konsumenta, a przedsiębiorca nie dostarczył ich w tym terminie.

 

Niezgodność treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową à odpowiedzialność przedsiębiorcy:

–  Przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za brak zgodności z umową treści cyfrowej lub usługi cyfrowej dostarczanych jednorazowo lub w częściach, który istniał w chwili ich dostarczenia i ujawnił się w ciągu dwóch lat od tej chwili

– Domniemywa się, że brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową, który ujawnił się przed upływem roku (!) od chwili dostarczenia treści cyfrowej lub usługi cyfrowej, istniał w chwili ich dostarczenia – a więc termin ten jest krótszy niż przy innych towarach, gdzie wynosi 2 lata

 

Oraz:

– przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za brak zgodności z umową treści cyfrowej lub usługi cyfrowej dostarczanych w sposób ciągły, który wystąpił lub ujawnił się w czasie, w którym zgodnie z umową miały być dostarczane

– Domniemywa się, że brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową wystąpił w tym czasie, jeżeli w tym czasie się ujawnił

 

Uwaga, domniemania nie mają zastosowania, jeżeli:

1) środowisko cyfrowe konsumenta nie jest kompatybilne z wymaganiami technicznymi, o których przedsiębiorca poinformował go w sposób jasny i zrozumiały przed zawarciem umowy;

2) konsument, poinformowany w jasny i zrozumiały sposób przed zawarciem umowy o obowiązku współpracy z przedsiębiorcą, w rozsądnym zakresie i przy zastosowaniu najmniej uciążliwych dla siebie środków technicznych, w celu ustalenia, czy brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową w odpowiednim czasie wynika z cech środowiska cyfrowego konsumenta, nie wykonuje tego obowiązku.

 

               Uprawnienia konsumenta z tytułu niezgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową:

Jeżeli treść cyfrowa lub usługa cyfrowa są niezgodne z umową, konsument może żądać doprowadzenia do ich zgodności z umową:

– w rozsądnym czasie,

– bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta,

– koszty ponosi przedsiębiorca.

 

 

Jeżeli:

  1. doprowadzenie do zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową jest niemożliwe albo wymaga nadmiernych kosztów,
  2. przedsiębiorca nie doprowadził treści cyfrowej lub usługi cyfrowej do zgodności z umową,
  3. brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową występuje nadal, mimo że przedsiębiorca próbował doprowadzić treść cyfrową lub usługę cyfrową do zgodności z umową
  4. brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową jest na tyle istotny, że uzasadnia obniżenie ceny albo odstąpienie od umowy bez uprzedniego skorzystania ze środka ochrony,
  5. z oświadczenia przedsiębiorcy lub okoliczności wyraźnie wynika, że nie doprowadzi on treści cyfrowej lub usługi cyfrowej do zgodności z umową w rozsądnym czasie lub bez nadmiernych niedogodności dla konsumenta,

 

– wówczas konsument może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy.

– nie może odstąpić od umowy, jeżeli treść cyfrowa lub usługa cyfrowa są dostarczane w zamian za zapłatę ceny, a brak zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową jest nieistotny,

– niemniej jednak, domniemywa się, że brak zgodności z umową jest istotny,

– przedsiębiorca może żądać zwrotu nośnika materialnego, na którym dostarczył treść cyfrową, w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od umowy. Konsument powinien zwrócić nośnik niezwłocznie i następuje to na koszt przedsiębiorcy.,

– przedsiębiorca nie jest uprawniony do żądania zapłaty za czas, w którym treść cyfrowa lub usługa cyfrowa były niezgodne z umową, nawet jeżeli przed odstąpieniem od umowy konsument z nich faktycznie korzystał,

– zwrot ceny lub jego części z tytułu odstąpienia od umowy lub obniżenia ceny – niezwłocznie lub nie później niż w terminie 14 dni,

– zwrot przy użyciu tego samego sposobu zapłaty, chyba, że konsument wyraźnie zgodzi się na inny sposób

 

Przedsiębiorca informuje konsumenta o aktualizacjach, w tym dotyczących zabezpieczeń, niezbędnych do zachowania zgodności treści cyfrowej lub usługi cyfrowej z umową.

 

 

Do umów zawartych przed wejściem w życie zmian (1.01.2023 r.)  stosuje się przepisy dotychczasowe.

 

[1] Przedsiębiorca może uchylić się od odpowiedzialności w tym zakresie, jeżeli wykaże, że 1) nie wiedział o publicznym zapewnieniu i oceniając rozsądnie, nie mógł o nim wiedzieć, 2) przed zawarciem umowy publiczne zapewnienie zostało sprostowane z zachowaniem warunków i formy, w jakich publiczne zapewnienie zostało złożone, lub w porównywalny sposób, publiczne zapewnienie nie miało wpływu na decyzję konsumenta o zawarciu umowy;

 

[2] o ile nie zostanie udowodnione inaczej lub domniemania tego nie można pogodzić ze specyfiką towaru lub charakterem braku zgodności towaru z umową

 

Categories
kupujący rękojmia sprzedawca sprzedaż umowa sprzedaży wada fizyczna wada prawna

Rękojmia za wady rzeczy sprzedanej. Problem przejścia uprawnień z tytułu rękojmi.

Kodeks cywilny w treści przepisu art. 556 przewiduje ogólną zasadę, w myśl której Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Oznacza to, że w razie, gdy nabyta przez kupującego rzecz ma wadę – kupujący posiada określone uprawnienia względem sprzedawcy, celem ochrony swojego interesu.

                Poniżej, na potrzeby niniejszego artykułu, wyjaśnimy niektóre pojęcia: sprzedaż (umowa sprzedaży), sprzedawca, kupujący, wada fizyczna, wada prawna, konsument.

Sprzedaż. Umowa sprzedaży. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Sprzedaż jest więc czynnością prawną o charakterze ekwiwalentnym, tzn., że co do zasady sprzedana rzecz (jej jakość, cechy, właściwości) odpowiada wartości (wysokości) zapłaconej za nią ceny.

Sprzedawca. To podmiot, osoba będąca stroną umowy sprzedaży. Co
do zasady może być to każdy podmiot – zarówno osoba fizyczna, jak i prawna, jak też jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną.

Kupujący. Podobnie, jak wyżej, to podmiot będący stroną umowy sprzedaży.

Wada fizyczna rzeczy. Wada fizyczna to niezgodność rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności, sprzedana rzecz jest niezgodna z umową, jeżeli:

  • nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
  • nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;
  • nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;
  • została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

 Wada prawna przedmiotu sprzedaży. Wada prawna występuje, jeżeli rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej albo jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej, a także jeżeli ograniczenie w korzystaniu lub rozporządzaniu rzeczą wynika z decyzji lub orzeczenia właściwego organu. W przypadku sprzedaży prawa wadą prawną jest także brak istnienia prawa sprzedanego.

Konsument. Osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Rękojmia za wady przy sprzedaży. Uprawnienia Kupującego. Przesłanką do odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu rękojmi jest istnienie wady fizycznej, tj. niezgodności towaru z umową lub istnienie wady prawnej. Odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi to rodzaj zabezpieczenia interesów kupującego, który swoje zakupy opiera na przekonaniu istnienia ekwiwalentności, tj. że wartość rzeczy sprzedanej odpowiada wysokości ceny uiszczonej za tę rzecz.

Sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili. Oznacza to, że sprzedawca odpowiada za wady (ich przyczyny) powstałe najpóźniej do chwili wydania rzeczy sprzedanej. Wykazanie faktu istnienia wady lub ich przyczyn w rzeczy w chwili wydania rzeczy, obciąża kupującego, przy czym jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego.

Domniemanie to oznacza, że jeżeli dana osoba zakupiła rzecz jako konsument i przed upływem roku od wydania tej rzeczy ujawniła się wada fizyczna – nie musi ona wykazywać, że wada ta istniała już w chwili wydania rzeczy.

Przykład: Pani Kamila w dniu 1.01.2020 r. nabyła stół w sklepie meblowym X – do swojego prywatnego mieszkania. W dniu 15.06.2020 r. zauważyła wadę. Pani Kamila może zwrócić się do sprzedawcy (sklepu meblowego) z odpowiednim żądaniem bez wykazywania, że wada ta (przyczyna wady) istniała już w momencie wydania jej tego stołu.

Odpowiedzialność z tytułu rękojmi nie jest również uzależniona od wystąpienia po stronie kupującego szkody wskutek zawarcia lub wykonania umowy sprzedaży. Także wykonanie uprawnień z tytułu przyznanej kupującemu gwarancji nie wyłącza dochodzenia roszczeń z tytułu rękojmi.

Sprzedawca odpowiada z tytułu rękojmi, jeżeli wada fizyczna rzeczy ruchomej zostanie stwierdzona przed upływem dwóch lat od dnia wydania rzeczy kupującemu.

Uprawnienia Kupującego z tytułu rękojmi. Celem wykonania uprawnień przez Kupującego jest zlikwidowanie braku ekwiwalentności świadczeń wynikającego z wadliwości rzeczy, w stosunku do uiszczonej ceny. Zasadniczo, w razie zaistnienia wady, Kupujący może skorzystać z następujących uprawnień:

– żądanie obniżenia ceny,

– żądanie usunięcia wady,

– żądanie wymiany rzeczy na wolną od wad,

– prawo odstąpienia od umowy.

Co do zasady Kupujący ma prawo wyboru jednego uprawnienia.

 Zagadnienie problemu przejścia uprawnień z tytułu rękojmi.

                Przykład: Pani Kamila nabyła od XY – osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą zajmującą się sprzedażą i serwisem artykułów gospodarstwa domowego – nowy ekspres do kawy. Z kolei XY nabywał artykuły od sprzedawcy A sp. z o.o.

Od samego początku używany przez panią Kamilę ekspres działał wadliwie. Po dwóch miesiącach szukania przyczyny wadliwego działania, zwróciła się z problemem do sprzedawcy, tj. XY, z informacją, że chce zareklamować produkt, bez wskazania z jakiego uprawnienia chce skorzystać. XY poinformował panią Kamilę, że to nie on jest odpowiedzialny za wadę towaru, lecz „sprzedawca główny”, to jest podmiot A sp. z o.o., od którego XY nabywa produkty i że to do niego powinna zwrócić się pani Kamila.

Czy stanowisko XY jest słuszne?

W pierwszej kolejności należy przyjrzeć się stosunkowi prawnemu, jaki łączy panią Kamilę, XY oraz A sp. z o.o. Pani Kamila i XY zawarli umowę sprzedaży, w ramach której stanowią oni odpowiednio – Kupującego i Sprzedawcę, czyli strony umowy. To na tych podmiotach spoczywają prawa i obowiązki odnoszone do umowy sprzedaży ekspresu do kawy, w tym także obowiązki i uprawnienia związane z rękojmią za wady rzeczy sprzedanej. Rękojmia bowiem to odpowiedzialność sprzedawcy za nienależyte wykonanie umowy, jaką zawarł z Kupującym. Jest to odpowiedzialność niezależna od winy i wiedzy sprzedawcy, a podstawowym warunkiem tej odpowiedzialności jest właśnie zawarcie umowy sprzedaży oraz jej nienależyte wykonanie przez sprzedawcę. Rękojmia za wady rzeczy sprzedanej jest to więc instytucja ściśle związana z konkretną umową sprzedaży i dotyczy stron tej konkretnej umowy.

                Nie miał zatem racji sprzedawca XY, twierdząc, że pani Kamila powinna udać się ze swoimi żądaniami do sprzedawcy, od którego XY nabył sprzęt AGD. O ile strony (tu: pani Kamila i XY) nie zawarły odrębnej umowy, na mocy której dokonano by przelewu praw wynikających z rękojmi przysługujących pierwotnemu nabywcy od pierwotnego sprzedawcy na kupującego (tutaj: przelew praw XY na panią Kamilę), to rękojmię i wynikające z niej uprawnienia należy wiązać ze stosunkiem prawnym, którego źródłem jest umowa sprzedaży.

                Co do zasady zatem, uprawnienia z rękojmi przysługują więc kupującemu tylko względem sprzedawcy, z którym zawarł on umowę sprzedaży.

Źródła:

– Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny

– R. Trzaskowski [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Zobowiązania. Część szczegółowa, wyd. II, red. J. Gudowski, Warszawa 2017

– D. Bierecki [w:] Kodeks cywilny. Komentarz, red. J. Ciszewski, P. Nazaruk, Warszawa 2019

– Uchwała SN(7) z 5.02.2004 r., III CZP 96/03, OSNC 2004, nr 6, poz. 88.